அய்யோ! விருதா?!

அவள் தலை தெறிக்க ஓடிக் கொண்டிருக்கிறாள். திரும்பி பார்த்தால்...முதலில் இரண்டு பேர் துரத்தி வந்தது போய், இப்போ, நான்கு, ஐந்து என்று சிறிது சிறிதாக ஒரு பெருங்கூட்டமே சேர்ந்து விட்டிருந்தது.

திரும்பி பார்ப்பதும் ஓடுவதுமாக இருந்தவள், தவறி போய் காட்டுக்குள்ளேயே நுழைந்து விட்டாள். அங்கு ஒரு இடத்தில், மானும் மயிலும் ஆடிக் கொண்டிருந்தன. அருகே ஒரு மலைப்பாம்பு படம் எடுத்து கொண்டிருந்தது.

“என்ன செய்றீங்க இங்க?”

“நாங்க மலைப்பாம்பு நடத்தும் மலைஞர் டி.வி.க்காக, “மனிதனாட”னு நிகழ்ச்சி நடத்திட்டு வர்ரோம். அதுக்கு தான் இங்க சூட்டிங் நடக்குது!”

சிறிது நேரம் தன்னை மறந்து ரசித்தவள், அருகே இருந்த டீ.வி. நியூஸில், “கேல்ரத்னா, அர்ஜுனா, துரோணாச்சாரியா விருது தொகைகள் அதிகரிப்பு” என்ற செய்தியில் ‘விருது’ என்ற வார்த்தையை கேட்டவுடன், மீண்டும் அலறி அடித்து ஓட ஆரம்பித்தாள்.

வழியில் ஒரு புலி குறுக்கிட்டது,

“வாங்க எங்க வீட்டுக்கு.......”

பயந்தபடி போனாள்.

“இந்தாங்க உங்க சேவையை பாராட்டி இந்த “எருது” வழங்குகிறேன்.”

பாடம் செய்யப்பட்ட ஒரு எருதின் தலையை கையில் கொடுத்தது. வேண்டாமென்றால், தன்னை எதாவது செய்து விடுமோ என்று பயந்து வாங்கிக் கொண்டாள்.

“அப்புறம், இந்த எருது, இன்னும் அரை மணி நேரத்தில், ஆறு எருதுகளாக மாறிவிடும். அதை யாருக்காவது கொடுத்திருங்க”

தலையை ஆட்டி விட்டு புறப்பட்டாள். அதே போல ஆறு எருது தலைகளாக மாறி விட்டது. தூக்கவே முடியவில்லை...கஷ்டப்பட்டு யாருக்காவது கொடுக்கலாம் என்று திரும்பி பார்த்தால், முன்பு நாலைந்து பேராக இருந்தவர்கள், இப்போ பெரும் கூட்டமாக தன்னை துரத்தி வருவது கண்டு மிரண்டாள். அதிலும், எல்லார் கையிலும் எருது.

அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் ஆறு எருது, பெருகி, முப்பத்தியாறு ஆகி விட்டது. கையில் தூக்கவும் முடியாமல், சுமக்கவும் முடியாமல், அப்படியே மயங்கி விழுந்து விட்டாள்.

விழித்த போது தான் தெரிந்தது, இது ஒரு பயங்கர கனவு என்று!

அவள் தோழி விருந்துக்கு கூப்பிட்டிருந்தது நினைவுக்கு வர, கிளம்பினாள்.

போய் பார்த்ததும் தான் தெரிந்தது, அது விருந்தல்ல...விருது என்று! பிறகென்ன, சுமக்க முடியாமல் சுமந்து வீட்டுக்கு வந்தாள்.

வீட்டுக்கு வந்தால், எல்லா இடத்திலும் விருது குவிந்து கிடந்தது...கால் வைக்க இடமில்லை, தாண்டி தாண்டி உள்ளே போனாள். அப்போ வெளியே ஊர்வலம்....ஏதோ கட்சி ஊர்வலம் போலிருக்கிறது என்று வேடிக்கை பார்க்க, மீண்டும் கஷ்டப்பட்டு தாண்டி தாண்டி வெளியே வந்தாள்,

வால்பையன் கொடி பிடித்து ஊர்வலம் நடத்தி கொண்டிருந்தார்...

“இந்த விருது போதுமா...இன்னும் கொஞ்சம் வேண்டுமா?
இன்னும் கொஞ்சம் வந்திட்டா...பதிவுலகம் தாங்குமா?”

“வாலு...நீங்க அடமானம் வெச்ச விருதுகளை முதலில் மீட்டுட்டு வாங்க...அதுவரைக்கும் நான் கொடி பிடிக்கிறேன்........”

வால்பையன் கையில் இருந்த கொடியை தான் வாங்கி கொண்டு வீர நடை போட ஆரம்பித்தாள்!

(நண்பர்களே, புதுசு புதுசா விருது உருவாக்குவதால், அதை துரத்தி துரத்தி கொடுப்பதால், எந்த பயனும் இல்லை. விருது என்னும் வார்த்தைக்கு கொஞ்சமாவது மதிப்பு கொடுக்க வேண்டும்.)

நிறைய்ய்ய்ய்ய பேர், நிறைய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய விருதுகள் கொடுப்பதால் தான், இப்படி மொக்கையா ஒரு போஸ்ட்!

புச்சா விருது உருவாக்க மண்டையை குழம்புபவர்கள், எனது இந்த பதிவை படிக்கவும்: விருது மேனியா.

ஒரு வேளை இப்படி இருக்குமோ? ஒரு பதிவர் பதிவு போடுவது சகிக்கவில்லையென்றால், அதை தடுப்பது தெரியாமல், விருதாய் வழங்கி விட்டால், சைடு பார் எல்லாம் நிரம்பி........போஸ்டிங் போடும் இடத்திலும்.... தேங்க்ஸ் A, தேங்க்ஸ் B, தேங்க்ஸ் C,........... என்பதாக போட்டு வைத்துக் கொள்வாரல்லவா? இனி, அவர் பதிவில் இருந்து எஸ்கேப்.........! இது போன்று என் பதிவில் இருந்து எஸ்கேப் ஆக நினைப்பவர்களை, எனக்கு மனமுவந்து விருந்து...சாரி விருதளிக்குமாறு தாழ்மையுடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

விருது தான் வேண்டாம்னு சொன்னேன், ஓட்டு போடுவதை சொல்லல! :-)

-சுமஜ்லா.
.
.

Tweet